الان که سوند ترک تیتراژ گیم اف ترونزو باز کردم یاد گفت و گوی قریب به یه هفته ی پیشم با حسام افتادم و اینکه بهم گفت که هنوز قصد نگا کردن گاتو نداره و من امید گرفتم.
به عنوان کسی که تا بحال میلش نکشیده گاتو شروع کنه میتونم دلایل شخصیمو لیست کنم اینجالازم به ذکره که وقتی پیمان تو کانالش نوشته بود" کاز لاینز وونت چمیدونم چی ویت شیپز" خشم شب شدم که توی گوسفند دیگه خودتو بابت یه گیم اف ترونز نگا کردن شیر ندون غالبشم به خاطر همون حس سوپریر بودن همیشگی ای که دارم بود خب حالا از پیمان کوفتی و چنل کوفتی ترشم که بگذریم سخن مریم خوشتر است
فصل اول که به تبع تعیین کننده ی اینه که انگیزه ی نگاه کردن سریالو داری یا نه اینجوری شروع میشه " نوداگرفی"" تا حدودی ا گرفی"مشخص نیست باید دنبال چی باشی اون جیسون موامبای لنتی که دیگه خیلی به نظر تعیین کننده است هم میمیره-نمیدونم شاید تو سیزن دوم میمیره- ولی خب سئوالی مطرح نمیشه که بشینی ببینی؟! میشه؟ استایلاشون منو نمیگرفت لباسای اونجوری زندگی اینجوری آخرین باری که همچین چیزی منو جذب خودش کرد داشتم یه دست با علی یه بازی میکردم با این عنوان فک کنم " جنگ های صلیبی" یه بازی مث کلش بود ولی باید اساسی آذوقه تامین میکردی و آدمم نمیتونستی بسازی باید صب میکردی تا بیان خلاصه آقا چیز جالبی نداشت
حالا نه که خیلی اساسیم تحلیلش کردم ولی خب به هر حال من هابو به اینجور سریالا و فیلما ترجیح میدم حداقل میدونی چی میخوای و خودت تعیین میکنی چی ببینی!
فک کنم من از همون معدود ادماییم که نگرفته سریال اصن درباره ی چیه و نقدش میکنه ولی خدایی همه ی اون آدمایی که فهمیدن شهرزاد درباره ی چیه همه ی اونایی که فهمیدن گیم آف ترونز درباره ی چیه چرا به جای تعریف از کراششون تو سریال نمیان مارو هم روشن کنندر این حالت پر واضحه که من روی جان اسنو کراش دارم ولی اینکه بشینم 8 فصل واسش ببینم دیگه محضه
درباره این سایت